chinon [7]. W skład dehydrogenazy NADH zwierząt,
grzybów i roślin wchodzi od 30 do 43 podjednostek
białkowych [8 ], podczas gdy u bakterii minimalny
kompleks I składa się z 14 podjednostek [2, 4, 5].
Kilka podjednostek jest kodowanych przez genom
mitochondrialny, a pozostałe przez genom jądrowy.
Całkowitą masę cząsteczkową kompleksu I różnych
organizmów eukariotycznych oszacowano na około
700 do 1000 kDa. Dla porównania masę cząstecz
kową minimalnego kompleksu I bakterii, który
składa się z 14 podjednostek oszacowano na 525 kDa
[9].
W niniejszym artykule zostaną scharakteryzowa
ne geny podjednostek kompleksu I kodowane przez
mitochondrialny DNA zwierząt, grzybów i roślin
oraz ich ekspresja. Uczestniczą one w wielu rearanż-
acjach genomu mitochondrialnego, które w efekcie
końcowym prowadzą czasami do mutacji letalnych
albo objawów chorobowych organizmu. Szczególny
nacisk zostanie położony na opis potranskrypcyj-
nych zmian sekwencji ich mRNA, czyli proces reda
gowania (ang. ecliting), który zachodzi ze szczególną
intensywnością w mitochondriach. Na łamach „Po
stępów Biochemii”, jak i w innych czasopismach
polskojęzycznych ukazało się w ostatnim dziesięcio
leciu kilka prac poświęconych procesowi redagowa
nia [10-14], Pojawienie się nowych danych, szcze
gólnie dotyczących redagowania mitochondrialnych
podjednostek kompleksu I skłania do ich przedsta
wienia w niniejszym artykule.
II. Geny podjednostek dehydrogenazy NADH
Fakt, że geny podjednostek dehydrogenazy
NADH wrażliwej na rotenon (kompleks I), zwanej
dalej dehydrogenazą NADH, są kodowane zarówno
przez genom mitochondrialny, jak i jądrowy wynika
jak się sądzi stąd, że w trakcie ewolucji większość
genów kodujących podjednostki dehydrogenazy
NADH uległa przeniesieniu z mitochondriów do
jądra komórkowego i została zintegrowana z jądro
wym DNA. Spowodowało to zmianę hydrofobowo-
ści poszczególnych podjednostek.
Ilość podjednostek dehydrogenazy NADH kodo
wanych przez genom mitochondrialny wykazuje
pewne zróżnicowanie. U ssaków genom mitochon
drialny koduje 7 podjednostek dehydrogenazy
NADH, nazywanych odpowiednio: ND1, ND2,
ND3, ND4, ND4L, ND5, ND6 . Wszystkie one wy
stępują w części błonowej kompleksu I [2], Taką
samą ilość i usytuowanie stwierdzono w innych gru
pach zwierząt, jak: ptaki, płazy, ryby, owady, płaziń-
ce, obleńce, skorupiaki, mięczaki, jamochłony i pier
wotniaki. Wśród pierwotniaków wyjątek stanowi
Plasmodium falciparum , który nie zawiera w mt
DNA żadnych genów podjednostek ND [15], Z kolei
genom mitochondrialny pantofelka (Paramecium )
posiada oprócz wymienionych wyżej genów, dodat
kowe geny kodujące trzy podjednostki, które u ssa
ków są kodowane przez genom jądrowy. Genom mi
tochondrialny pantofelka koduje też podjednostkę
ndhK. chloroplastowej dehydrogenazy NAD(P)H, co
dowodzi współdziałania funkcyjnego tych dwóch
enzymów [16]. Natomiast u Crithidia fasciculata i
Leishmania tarentolae w tzw. dużych kółkach (ang.
m axicircles) mt DNA występują zarówno geny pod
jednostek ND1, ND4 i ND5 jak i gen kodujący pod
jednostkę 49 kDa, która jest zwykle kodowana przez
genom jądrowy [17]. Trypanosomy posiadająponad-
to geny podjednostek ND8 i ND9, które u ssaków za
warte są w jądrowym DNA [18, 19]. W mt DNA in
nych pierwotniaków liczba podjednostek jest rów
nież zwiększona i u ameby obejmuje aż 1 0 genów
podjednostek dehydrogenazy NADH [20],
Poznanie pełnej sekwencji genomu mitochon
drialnego grzyba Hansenidci wingei pozwoliło
stwierdzić, że podobnie jak w mt DNA uprzednio
zbadanych gatunków Podosporci anserina i Neuro-
spora crassa [15, 21-24] oraz ssaków występuje
7 genów nd. Genów nd nie znaleziono natomiast w
genomie mitochondrialnym drożdży pączkujących
Saccharomyces.
U roślin geny podjednostek dehydrogenazy
NADH zlokalizowane w mt DNA przyjęto nazywać
nad, a odpowiadające im podjednostki — NAD.
Ilość zidentyfikowanych mitochondrialnych genów
podjednostek dehydrogenazy NADH roślin wyż
szych wynosi 9. Taka ilość została również potwier
dzona u rzodkiewnika pospolitego, jedynej rośliny
nasiennej, u której poznano budowę mt DNA [15],
Należy podkreślić, że geny występujące u roślin
oznaczone jako
n ad l i nad9 u ssaków i grzybów są
zlokalizowane w genomie jądrowym. U niektórych
glonów, na przykład u brunatnicy Chondrus crispus
stwierdzono jednak brak tych 2 genów. Zielenica
Chlamydomonas reinhardtii nie zawiera natomiast
genów nad3 i nad4L [15]. Z kolei, u porostnicy wie
lokształtnej (M archanda polym orpha), której pełna
sekwencja genomu mitochondrialnego jest także
znana, okazało się, że gen n ad l jest zlokalizowany w
jądrze komórkowym, natomiast w mt DNA pozostał
pseudogen n ad l [25],
Jak wynika z przedstawionych danych, liczba
podjednostek kodowanych przez genom mitochon
drialny jest nieznaczna, a zatem większość podjed
nostek jest kodowana przez genom jądrowy.
164
POSTĘPY BIOCHEMII 46(2), 2000
Comments to this Manuals